کانون وبلاگ نویسان قم به نقل از وبلاگ"ولایت فقیه و حکومت اسلامی"،

در طول سالیان غم انگیز و طولانی «غیبت کبری»، علمای طراز اول شیعه، برای کم کردن آلام و رنج‌های ناشی از غیبت حجت حق(عجل‌الله‌فرجه)، در آرزوی تحقق عملیِ نظریه‌ای بودند که از متون اصیل اسلامی، استنباط شده بود. بقای معارف شیعه و عزت شیعیان در این دوران پر تلاطم، در گرو عملی شدن نظریه‌ای بود که سال‌ها در قفسه‌ی کتابخانه‌های بزرگان دین، خاک می‌خورد و به هر دلیل، امکان عملی کردن آن وجود نداشت. نظریه‌ی «ولایت فقیه» که در میان اَعلام و برجستگان شیعه، قدمتی بیشتر از هزار سال دارد آنچنان مورد اتفاق و موافقت علما بوده است که هرگونه تشکیک و وسوسه در خصوص آن، شگفت‌آور توصیف شده است: «اگر به عموم ولایت فقیه باور نداشته باشیم، بسیاری از امور مربوط به شیعیان، معطل می‌ماند. شگفت‌آور است که شماری از افراد، در این باره وسوسه می‌کنند. اینان گویا مزه فقه را نچشیده‌اند و تعابیر و معانی و رمز کلمات امامان معصوم(علیهم السلام) را نفهمیده‌اند و در عناوینی مثل: حاکم، قاضی، حجّت، خلیفه و غیر اینها که در کلمات امامان(علیهم السلام) درباره‌ی فقها آمده است، دقّت نکرده‌اند. طرح این عنوان‌ها و مانند اینها از سوی امامان(علیهم السلام) دلالت دارد که آن بزرگواران در دوره غیبت، نظم و سامان یافتن امور شیعیان را خواستار بوده‌اند.»[۱]
آن‌چه واضح است این‌است که حتی تردید در امر «ولایت فقیه» موجب شگفتی و تعجب بزرگان است؛ چه رسد به اینکه عده‌ای به اسم دین و در لباس دین، به ضدیت و عناد با آن بپردازند. و امروز این افتخار، نصیب ملت شریف ایران شده است که پس از قرن ها، شاهد حاکمیت الهی «ولی فقیه» در دوران معاصر باشد. قطعاً چنین توفیقی، حاصل لیاقت این مردم مؤمن و خداجوست و امید است که با استمرار این قدرشناسی، زمینه‌ی توفیقات بیشتر هم فراهم گردد... اللهم عجل لولیک الفرج

پی‌نوشت:
[1] جواهر الکلام، شیخ محمدحسن نجفی متوفای(۱۲۲۶ ه.ق)/ ج۲۱، ص۳۹۷/ چاپ بیروت